Al jaren woonde ik in een huurhuis met vier kamers, eerst met zijn drieën later met mijn jongste zoon. Beneden in een driekamerwoning woonde een gezin met twee kinderen. Al eerder had ik voor hen een briefje over woningruil met een vierkamerwoning in ons blok verspreid, zonder resultaat.

Op een dag kregen we als huurders van de woningcoorporatie bericht dat we ons huurhuis konden kopen. Jawel er was een splitsingsvergunning afgegeven.
Ik was verontwaardigd: het is een blok met sociale huurwoningen, waarvan vooral de twee- en driekamerwoningen die aan het terras en aan de galerijen liggen heel geschikt zijn voor ouderen, vanwege toegang tot een lift.

Een week later, op een avond, nu meer dan tien jaar geleden, stond de buurman voor mijn neus: zouden we niet elkaars huis kunnen kopen, hij de mijne met vier kamers en ik de zijne met drie kamers aan het terras. Ruilen dus.

Ik wilde niet kopen, maar een huis beneden op het terras leek mij wel wat. Na heel wat wikken en wegen en advies van vrienden heb ik toch ingestemd.

Het heeft wel een half jaar geduurd voordat er echt geruild werd. Zo’n ruilverhuizing raad ik niemand aan, heel verschrikkelijk. Daar zat ik in een ruime driekamerwoning met een extra kamer buiten en mijn zoon ook de deur uit.

Ik wil hier graag blijven wonen, de kwaliteit van de woning is prima en ik ben er ingegroeid. Wat ook veel gewicht in de schaal legt is de buurt, alle voorzieningen zijn aanwezig, openbaar vervoer, winkels, filmzalen, bibliotheek en restaurants en niet te vergeten de markt. Ook ga ik graag wandelen in het Vondelpark.

Inmiddels woon ik er al weer decennia in dit woonblok en. Als huurder zo’n twintig jaar en als eigenaar ook al meer dan tien jaar. Ik ken de meeste oudbewoners en we hebben ook aardig contact onderling.

De samenstelling van de bewoners is drastisch veranderd: een aantal ouderen zijn verhuisd naar verzorgingshuis of overleden. Direct werd zo’n woning verkocht. Nu wonen er vooral goedverdienende een- en tweepersoons huishoudens. Daarmee is contact ook wat lastiger. Ook worden huurders en eigenaren tegen elkaar uitgespeeld als er sprake is van onderhoud of pknappn van woningen.

De prijzen van de woningen zijn verviervoudigd in prijs. Nu onmogelijk voor een gewoon gezin om te komen wonen. En een aantal eigenaren hebben zich inmiddels ontpopt als huisjesmelkers.

Tenslotte heb ik kortgeleden de hypotheek voor lange tijd verlengd en hoop hier nog lange tijd te kunnen blijven wonen.

Mijn bijdrage zal dan ook zijn om buurtvoorzieningen voor alle leeftijden te bevorderen: veiligheid, toegankeljkheid en sociale- en culturele voorzieningen.



Op de foto mijn terras in wintertooi.